نقش مدیریت محیطی شبکه های ارتباطی در ایمنی ترافیک مجتمع های زیستی

در ایران براساس آمار و اطلاعات موجود(1385) از 400 هزار مورد تصادف، حدود 27700 مورد آن منجر به فوت بوده که متاسفانه طبق پیش بینی ها این رقم طی سالیان اخیر با کمی فراز و نشیب همچنان جریان داشته است. این مسئله دلایل خاص خود را داشته و بسته به عوامل فرهنگی و اجتماعی، آموزشی، محیطی، شهرسازی، فنی و تکنولوژیکی، ترافیکی و غیره قابل توجیه است. بی تردید یکی از این عوامل به الگوی طراحی مسیر و سازمان فضایی و سیستم محله بندی مجتمع های زیستی برمیگردد. واقعیت این است که در بیشتر شهرهای کشور به عنصر شبکه ارتباطی عمدتا با هدف کارایی ترافیک سواره نگریسته می شود. دست اندرکاران امورترافیک و حمل و نقل خیابانهایی احداث می کنند که وسایط نقلیه موتوری در آنها بتوانند به سرعت از یک نقطه به نقطه دیگر جابجا شوند. آنها معمولا علایق و مشکلات ایمنی افرادساکن در شهرها و محلات مسکونی را در نظر نمی گیرند و بدین ترتیب باعث افزایش سرعت ترافیک می شوند. این مطالعه به صورت توصیفی و تحلیلی و براساس اطلاعات کتابخانه ای و مشاهده ای صورت می پذیرد. دراین مقاله به بررسی توسعه محیطی ترافیک و حمل و نقل به این مطلب تاکید می شود که بیشتر اقدامات مدیریت محیطی شبکه های ارتباطی در ایمنی ترافیک قابل اجرا بوده و همین امر تا حد زیادی می تواند نوید بخش شهر ایمن و سالم باشد.

Keywords:

مدیریت ترافیک , ایمنی محیطی , شبکه های ارتباطی , وسائط نقلیه موتوری