تعیین و تحلیل عوامل موثر بر افزایش شدت سوانح گذرگاهی (تقاطع ریل و جاده) با استفاده از مدل لوجیت

ارتقاء ایمنی حمل ونقل ریلی، نیازمند جمع آوری، طبقه بندی و تجزیه و تحلیل آمار سوانح به منظور ارزیابی و تعیین عوامل موثر در تصادفات ریلی است. گذرگاه های ریلی، نقاط پرخطری برای تمام خطوط راه آهن در دنیا به شمار می آیند. لذا بررسی عوامل موثر بر ایجاد و شدت سوانح گذرگاهی راه آهن، بسیار ضروری به نظر میرسد. استفاده از مدلهای آماری از جمله مدل لوجیت که بر اساس مشخصات ترافیکی، هندسی و تاریخچه وقوع سوانح ساخته میشوند، یکی از روشهای شناسایی نقاط حادثه خیز است که با وجود ایجاد چنین مدلهایی برای دیگر نقاط مانند پل و تقاطع جادهای، تا کنون آنچنان که باید به پیش بینی سوانح برای گذرگاه های ایران پرداخته نشده است. بنابراین در این مقاله تلاش شده است که برای نخستین بار، با تعیین شدت تصادفات به عنوان متغیر پاسخ به کمک مدل لوجیت و با استفاده از داده های مربوط به سوانح گذرگاهی شبکه راه آهن جمهوری اسلامی ایران در حدفاصل سالهای 1388 تا 1392، عوامل تاثیرگذار بر شدت سوانح گذرگاهی شناسایی شوند تا با حذف یا تغییر این عوامل، بتوان بهسوی کاهش شدت سوانح ریلی و آثار مخرب ناشی از آن، پیش رفت. نهایتا به کمک داده های مذکور، تقاطعات مجازی که راهبند ندارند، قطارهای مسافری، موتورسیکلت، شرایط ترافیک جادهای خیلی سنگین و سرعت بالای قطار بهعنوان عوامل افزایش شدت سانحه و در طرف مقابل، نزدیکی به محل ایستگاه های راه آهن، قطارهای باری و ماشین آلات کشاورزی به عنوان پارامترهای شاخص درگیر در سوانح با شدت کمتر شناسایی شدند.

Keywords:

شدت سانحه , سوانح گذرگاهی , راه آهن جمهوری اسلامی ایران , مدل لوجیت