بررسی شیوه های تدریس در دوره های آموزش کارآفرینی و اثر آن بر توسعه کارآفرینی

آموزش کارآفرینی راهبردی است که به طور مستقیم در تعیین تعداد کارآفرین و نوآور در یک جامعه اثرگذار میباشد، از این جهت دانشگاه ها و مراکز آموزش کارآفرینی باید با نگرشی نو به آموزش های کاربردی و توسعه ی فرهنگ کارآفرینی و همچنین تربیت نیروهای محقق و خلاق، زمینه ی کارآفرینی و نوآوری را در جامعه فراهم نمایند. مطالعات حاکی از این واقعیت می باشد که میزان کارآمدی دوره های آموزش کارآفرینی را روشهای تدریس مورد استفاده در این دوره ها تضمین می کند. تحقیق حاضر به لحاظ پارادایمیک جزء روش های کمی، و روش تحقیق در این پژوهش توصیفی بوده که با هدف کلی بررسی روش های تدریس در دوره های آموزش کارآفرینی انجام شده است. جامعه ی آماری پژوهش را فراگیران دوره های آموزش کارآفرینی شهرستان ایلام تشکیل می دهند که از7 موسسه و شامل 485 فراگیر بودند، که با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی و تسهیم متناسب تعداد 120 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات پرسشنامه می باشد که روایی صوری و محتوایی آن توسط پانل متخصصان و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ ( 73%) مورد تایید قرار گرفت. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده ها با استفاده از نرم افزار spss19 تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از این است که اختلاف معنی داری بین متغیرهای مستقل و وابسته (به عبارتی بین روشهای آموزش کارآفرینی و ایجاد روحیه کارافرینانه) وجود دارد. با توجه به این که در این دوره ها بیشتر از روش های سخنرانی و طرح کسب و کار استفاده می شود، که به نظر دلیل ناکارآمدی این دوره ها نیز می باشند، پیشنهاد میشود که برای مدرسین دوره های آموزش کارآفرینی، کارگاه های روش تدریس در نظر گرفته شود، همچنین از مدرسانی استفاده شود که خود کارآفرین باشند.

Keywords:

کارآفرینی , آموزش کارآفرینی , روشهای آموزشی , ناکارآمدی دوره های کارآفرینی