بررسی تسامح و مدارا در خلق و خوی ایرانیان در دوره قاجار

تاریخ و فرهنگ ایران از دیرباز تاکنون مورد توجه محققان تاریخ پژوه بوده و هریک به فراخور حال خود به تمدن درخشان ایرانیان نگریسته اند. در این میان آنچه که قابلیت پرداختن فراوان دارد خلق و خوی مردم ایران و آسیب شناسی تساهل و تسامح در خلقیات ملت ایرانی است که با این روحیه توانسته اند با وجودحملات پی در پی ملل بیگانه و شورش های مداوم اقوام داخلی، همچنان به حیات خود دهند. اما نمی توان تبعات زیان باری که بردباری و شکیبایی در جامعه ی ایرانی به همراه داشته را فراموش نمود و شعار نا معقول خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو که از معایب حاصل از افراط در تسامح و رواداری است و نابسمانی های اجتماعی متعددی به بار می آورد را باید در نظر گرفت درهمین راستا حفظ جان، مال و موقعیت نیز می تواند به زیاده روی در روحیه ی تساهل و مدارا دامن بزند. در واقع بردباری بیش از حد توسط مردم، معمولا بابت ترس و هراس از خودکامگان است و اگر شکیبایی در رفتار حاکمان و شاهان مشاهده گردد نیکو و قابل ستایش خواهد بود.

Keywords:

تسامح و مدارا , خلق و خوی , ایرانیان