تاثیر شوری بر عملکرد و صفات مرفولوژیک ارقام پنبه در دو روش کشت بذری و نشایی

هدف از این تحقیق استفاده از مناطق شور و غیر قابل استفاده برای زراعت پنبه می باشد. به منظور بررسی و مقایسه تحمل به شوی ، چهار رقم پنبه سپید، گلستان، ساحل No 200 با دو روش کاشت بذر و نشا انتخاب شدند. این مطالعه در قالب فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی دو سال 1389 و 1390 در استان گلستان ( ایستگاه تحقیقات شوری مزرعه انبار الوم) انجام شد. هدایت الکتریکی خاک شور در زمان کشت پنبه 14/7 دسی زیمنس بر متر بود؛ درطول دوره رشد شوری اندازه گیری نشد آبیاری با آب سد وشمگیر انجام شد که شوری آن 2/5 تا 3 دسی زیمنس بر متر بود. همچنین خصوصیات مورفولوژیک گیاه در شرایط شور و مشخص نمودن ارقام متحمل مورد بررسی قرار گرفت. همانطور که از نتایج این بررسی می توان استنتاج نمود در هر دو سال تحقیق عملکرد انواع مختلف کشت نشایی بیشتر از عملکرد کشت بذری بود. همچنین در کشت نشاعملیات تنک کاری وجود ندارد و مقدار مصرف بذر در گلدان در مقایسه با کشت بذر در مزرعه بسیار کمتر است. همچنین در قطعه کشت نشا پنبه، مزرعه از یک سبز خوب و یکنواخت برخوردار است. استفاده از نشا کاری سبب کاهش طول دوره زراعت پنبه و کاهش هزینه تولید می شود.

Keywords:

پنبه , شوری , کشت بذری , کشت نشایی