تاویل نماد در حدیقه سنایی

زمینه های تحقیق تاویلی و هرمنوتیک در ادبیات ما سابقه ای کمتر از نیم قرن دارد و جای خالی پژوهش های هرمنوتیک در ادبیات فارسی بسیار احساس می شود. درنماد خود را از معناهای قرادادی رها می کنیم و معناهای جدیدی برای نشانه ها متصور می شویم وقتی نشانه ها را بتوانیم تاویل کنیم، نظام چند معنایی جانشین تک معنایی می گردد و شیوه ای تازه از فهم متن ایجاد می کند که خصلت معنی آفرینی جانشین معنی پذیری می شود. حدیقه به عنوان اولین منظومه عرفانی است و عرفان در دل خود نمادهای بسیار نهان دارد این پژوهش، بر آن است تا با کشف معنا و مفهوم نمادها در حدیقه، گامی کوچک در راه شناساندن حدیقه ی سنایی به عنوان شاعری صاحب سبک و سنت شکن، به دوستداران ادب پارسی بردارد.

Keywords:

تاویل , نماد , حدیقه , سنایی