گونه شناسی معماری مسکونی روستای ایرانق

رنگ باختن مفهوم هویت درمعماری،ضعف درشهرسازی ورشد سرطانی شهرها،همه این مسایل ریشه درفراموشی بنیانی اساسی به نام روستا،که سرمنشاءوالگوی معماری شهرهاست دارد.مسکن روستایی برخلاف مسکن شهری فقط محل سکونت واستراحت خانواده نیست،بلکه براساس اقلیم والگوی معیشت خانواده شکل می گیرد.از این روشناخت وضع موجودمسکن اولین وحیای ترین رویکرد درفرایند طراحی معماری روستایی به شمار می رود.ناپایداری ساختمان های مسکونی روستایی وتجزیه های تلخ حوادث غیرمترقبه درایران،ضرورت سازماندهی عملی وفنی معماری مسکن مبتنی برریشه های فرهنگی وزیست محیطی رابه یک ضرورت تبدیل کرده وبنابراین گونه شناسی مساکن روستایی دراولویت قرارگرفته است.گونه وگونه شناسی ازمباحث مهم درمعماری دردوره معاصراست.شاید بتوان ازلحاظاهمیت این موضوع رادرکنار دوموضوع مهم دیگر مباحث نظری معماری یعنی فضاوشکل یافرم قراردادگونه وگونه شناسی حدود دویست سال است که درعلوم گوناگون ازجمله معماری کاربرددارد.ودرسی سال گذشته تعدادقابل توجهی ازمحققین معماری به آن پرداخته اند.گونه وگونه شناسی سالهاست که درایران کابرد داردودرباره این موضوع گفتگو وبحث می شودامبندرت وجوه مختلف آنتوضیح داده شده است.روستای مورد مطالعه(روستای ایرانق)ازتوابع شهرستان بستان آباد دراستان آذربایجان شرقی می باشد.این روستا یک روستای کوهستانی و واقع درمنطقه سردسیر است.

Keywords:

گونه شناسی , سکونتگاه های روستایی , بافت روستایی