فرآیند تکوین و توسعه خود
Publish place: Ourmazd Journal، Vol: 8، Issue: 22
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 385
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_OURMAZD-8-22_009
تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1397
Abstract:
خود یا من، مرکز شخصیت و جریانی است که به شخص خودآگاهی از خویشتن می دهد.خود در جریان تقابل اجتماعی کودک در سال های نخستین زندگی شکل می گیرد، زمانی که کودک درمی یابد که شخصی متمایز از اشخاصی که مرجع او هستند. اشخاصی که کودک در آغاز خود را با آنان همسان سازی می کند، روان کاوی بر این باور است، خود میانجی بین فراخود و نهاد است، تا امکان سازگاری انسان با محیط اطراف فراهم شود،قدرت خود به میزان سازگاری با محیط وابسته است. در هر حال خود در عرصه ی علوم انسانی به معانی زیر به کار می رود 1) در عرصه ی پژوهش های تجربی شخصیت خود در معنای نفس و خود تصوری است. یعنی آن طور که شخص خودش را در طول زندگی درک و تجربه می کند. 2)خود تصوری فرد، عامل تجربه هویت خود است آن طور که ویلهلم و ونت بیان کرد 3)فردی کنشگر که در صدد تغییر محیط زندگی خود است.4)هسته ی شخصیت به این معنا که در برابر پیرامون آن اعضای بدن، نیازهای جسمی و حتی، سایق ها، ارزش ها، امیال قرار میگیرد 5)بر اساس فرضیه ی روان کاوی بخشی از ساختار روانی که تجربه و شیوه ی رفتار را ممکن می کند. بر پایه این نظریه ی خود در کنار نهاد و فراخود دستگاه روانی انسان را تشکیل می دهد. خود شامل خودآگاهی، پیش آگاهی و ناخودآگاهی است
Authors
محمد عبداله پور
کارشناس ارشد جامعه شناسی