نگرشی کوتاه بر سیر داستان سیاوش

سیاوش یکی از شخصیت های مظلوم و مغموم شاهنامه است. انسانی خردمند، که عشق و مهری نمادین نیز با فطرتش خو گرفته است. داستان سیاوش در عین حال هم یادآور حسن و حیای یوسف نبی است هم پاکی و بزرگ منشی ابراهیم خلیل و هم تعالی روح عیسی مسیح. مهرش چنان عالم گیر است که از کرده های بدکاران مردانه می گذرد، اما در جواب جز نامردمی و نامردی چیزی نمی بیند. جنگ را نمی خواهد، اما مجبور است جنگ را بپذیرد. مهر نامادری به هوس آلوده است و محبت پدر پیوسته ی عشق نامادری. تا دشمن پیشنهاد صلح می دهد بی صبرانه می پذیرد. جفا در مرامش راهی ندارد سر می دهد اما تن به ذلت نمی دهد و ملتی را در سوگ سیاوش می نشاند. می رود اما از خاکش کیخسروی می روید که جای پدر چون سرو قد علم می کند و بهای خون سیاوش را از نامردمان نامرد می گیرد.

Keywords:

سیاوش , کاووس , سودابه , افراسیاب , کی خسرو , رستم