تاثیر رهبری اصیل بر بی تفاوتی سازمانی با میانجی گری سرمایه روانشناختی

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر رهبری اصیل بر بی تفاوتی سازمانی با میانجی گری سرمایه روانشناختی است. از آنجایی که موفقیت سازمانها در گرو رهبری اصیل می باشد در این پژوهش به بررسی آن پرداخته شده است. جامعه آماری کلیه کارکنان اداره کل امور مالیاتی جنوب تهران می باشد که تعداد آنها 255 نفر می باشد. روش نمونه گیری از نوع تصادفی طبقه ای و طبق جدول کرجسی و مورگان نمونه ای با حجم 150 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه است. برای سنجش رهبری اصیل از ابزار پیمایشی و میدانی به وسیله پرسشنامه والومباو همکاران (2006) و برای سنجش سرمایه روانشناختی از پرسشنامه لوتانز (2007) و برای سنجش بی تفاوتی سازمانی از پرسشنامه دانایی فر و همکاران (1389) استفاده شد. برای روایی و پایایی معرفها و سازهها با استفاده از آزمونها مختلف همچون متوسط واریانس استخراج شده، آلفای کرونباخ مشخص گردید. سپس با استفاده از خروجی الگوریتم های نرم افزار (SmartPLS 3)، فرضیه های تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. این دو خروجی ضرایب مسیر بین متغیرها و مقدار آماره t را نشان می دهند. یافته ها بیانگر این است که رهبری اصیل بیشترین تاثیر را بر سرمایه روانشناختی و کمترین تاثیر را بر بی تفاوتی کارکنان داشته است با توجه به ضریب مسیر متغیر رهبری اصیل ، سرمایه روانشناختی و بی تفاوتی کارکنان که به مقدار 0.323 - است یافته های این پژوهش نشان می دهد رهبری اصیل با نقش میانجیگری سرمایه روانشناختی بر بی تفاوتی کارکنان تاثیر معنادار و معکوسی دارد.

Keywords:

رهبری اصیل , سرمایه روانشناختی , بی تفاوتی کارکنان و امور مالیاتی جنوب تهران