مقایسه میزان خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی در بین دانشجویان خوابگاهی و غیرخوابگاهی دانشگاه فرهنگیان

هدف پژوهش حاضر، مقایسه میزان خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی در بین دانشجویان خوابگاهی و غیرخوابگاهی دانشگاه فرهنگیان بود. طرح پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی و به روش علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی پیوسته دانشگاه فرهنگیان استان چهارمحال و بختیاری در سال تحصیلی 96 - 1395 بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده 120 نفر انتخاب و یه پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی اون و فرامن ( 1998 ) و پیشرفت تحصیلی هارتر ( 1980 ) پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آماری t مستقل و همبستگی پیرسون به کمک نرم اقزار spss ( نسخه 21 ) استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمرات خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان خوابگاهی و غیر خوابگاهی تفاوت معناداری ( 05 / 0 > P ) وجود دارد. همچنیننتایج نشان داد که که هر چقدر دانشجویان از خودکارآمدی تحصیلی بالاتری برخوردار باشند، انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان نیز افزایش می یابد که نشان دهنده رابطه مستقیم و معنادار بین این دو متغیر می باشدو توجه به مبانگین نمرات متغیرهای پژوهش می توان گفت دانشجویان دختر نسبت به دانشجویان پسر و دانشجویان خوابگاهی نسبت به دانشجویان غیر خوابگاهی از میزان خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی بیشتری برخوردارند.

Keywords:

خودکارآمدی تحصیلی , پیشرفت تحصیلی , دانشجویان , دانشگاه فرهنگیان