ارتقاء کیفیت محیط از طریق پیاده راه سازی محورهای شهری نمونه موردی: محور احمدی شیراز

مراکز قدیمی شهرها، قلب تپنده ی شهر و اکثر آنها محل تجمع فعالیت های تجاری، تعاملات اجتماعی و تلاقی شریان های حیاتی شهر می باشد که در اعصار مختلف در هویت بخشی به حیات شهری نقش مهمی را ایفا نموده اند، آن چنان که استقرار فعالیت ها و مشاغل مختلف در این فضاها به خصوص فعالیت های پیاده و وجود ارتباطات چهره به چهره موجبات ارتقا حیات مدنی و جریان زندگی در مراکز شهرها را موجب شده است. هرچه جامعه ی شهری بزرگتر باشد، احساس نیاز به طراحی شهری بیشتر می شود.وطراحی شهری زمانی موفق خواهد بود که به هویت بخشی شهر توجه ویژه ای داشته باشد واین امر میسر نخواهد شد مگر زمانی که به نشانه های شهری وخاطرات جمعی وتصویر ذهنی افراد جامعه بها داده شود. لذا در این پژوهش که از روش توصیفی – تحلیلی بهره گرفته شده است . ابتدا به تشریح مفهوم پیاده راه سازی و تصویر ذهنی پرداخته شده است و با استفاده از مولفه های موثر بر کیفیت محیط شهری وبا توجه به اینکه محدوده ی بست احمدی دارای پتاسیلهای قوی جهت پیاده راه سازی است نقاط قوت وضعف این مکان را بررسی نماید وبا پیشنهاد سیاست وراهبرد باعث ایجاد فضایی شود که مناسب مقام ومنزلت حرم مطهر احمد بن موسی باشد و انتظار می رود نتایج حاصله راه حلی مناسبی فرا روی طراحان شهری قرار دهد تا توجه بیشتری به اینچنین محورهایی بنمایند وباعث ارتقاء کیفیت این فضاها شوند تا درآینده شهرهایی با هویت وخاطره جمعی طراحی شوند.

Keywords:

تصویر ذهنی , پیاده راه , کیفیت , محیط شهری , بست احمدی