توسعه مدل ریاضی برای مساله زمان بندی کارها در محیط سری کارگاهی با امکان برونسپاری

زمانی که تقاضای بازار از ظرفیت تولید شرکت تجاوز می کند، برونسپاری به عنوان یک گزینه مد نظر قرار می گیرد. در مسایل زمان بندی سنتی، پردازش سفارش های رسیده، فقط توسط خود شرکت داخلی امکان پذیر بود، در حالی که در واقعیت، برون سپاری اغلب در بسیاری از صنایع تولیدی دیده می شود. در این پژوهش، یک مساله زمان بندی در محیط سری کارگاهی با امکان برون سپاری بررسی شده است که برای انجام هر کار دو گزینه وجود دارد: گزینه اول این است که کار با استفاده از منابع داخلی انجام شود و گزینه دوم این است که کار به یکی از پیمانکاران سپرده شود. این مساله بصورت برنامه ریزی عدد صحیح مختلط مدل سازی شده است. هدف این مساله حداقل کردن حداکثر زمان تکمیل کارها Makespan می باشد. با توجه به اینکه مساله زمان بندی سری کارگاهی، NP -hard است در نتیجه مساله زمان بندی سری کارگاهی با امکان برون سپاری نیز NP -hard است و تنها در سایز کوچک قابل حل با مدل ریاضی می باشد. در انتها، نتایج نشان می دهد این مدل می تواند برای مسایل با ابعاد کوچک، جواب بهینه مساله را در مدت زمان معقولی بدست آورد.

Keywords:

زمان بندی , برونسپاری , سری کارگاهی , Makespan