تاثیر فضای باز در کیفیت محیط های آموزشی

در شرایط فعلی ایران، فضاهای باز مدارس مکانی جدا از بنای مدرسه محسوب شده و ادامه طبیعی کلاس های درس نمی باشد. این فضای بسته فاقد انسجام و هویت لازم بوده و به ارضای کامل نیازهای آموزشی، بازی و استراحت دانش آموزان نمی پردازد. این در حالی است که در بسیاری از کشورهای دنیا، به فضای باز به عنوان عامل مجزا و مستقل از خود ساختمان مدرسه نگریسته نمی شود، بلکه به آن به مثابه عنصری مکمل، از فرآیند یادگیری و اوقات فراغت دانش آموزان توجه می شود. فضاهای باز مدارس، عرصه تعاملات و روابط قوی احساسی و ادراکی دانش آموزان تلقی شده و در علم روانشناسی به آن به عنوان بسته تخلیه انرژی و کسب مهارت ها نگریسته می شود. در مدارس فعلی، هیچ ارتباطی میان کلاس و فضای باز وجود ندارد. این در حالی است که در مدارس سنتی ایران این ارتباط با کیفیتی که جوابگوی نیازهای آموزشی آن زمان بود، برقرار میگردید.طبق تحقیقات صورت گرفته، وجود فضاهای باز و نیمه باز متناسب و با طرح کالبدی خاص در ترکیب با فضای بسته مدرسه، می تواند در خلاقیت و نوآوری و علاقه دانش آموزان به مدرسه موثر واقع گردد. در پژوهش حاضر سعی بر آن است تا با بهره گیری از معماری اصولی بتوان فضای آموزشی طراحی کرد که موجب ایجاد انگیزه و افزایش خلاقیت با استفاده از فضای باز فراهم شود. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کاربردی بوده که با ترکیبی از روش های تحلیل و توصیفی انجام گرفته است

Keywords:

مدرسه , دانش آموزان , فضای باز , خلاقیت و انگیزش , فضای آموزشی