بررسی معیارهای پایداری اجتماعی درمجتمع های مسکونی و فضاهای شهری نمونه موردی شهرک اکباتان

در دهه های اخیر مقوله توسعه شهری پایدار به عنوان یک موضوع مهم در کلیه جوامع مطرح بوده و بخش وسیعی از ادبیات توسعهشهری را به خود اختصاص داده است. از آنجا که در فرایند برنامه ریزی شهری توجه به مباحث اجتماعی اجتناب ناپذیر و جزء جداییناپذیر طرح های شهری محسوب می شود با تعیین ابعاد پایداری اجتماعی می توان رویه های موثر بر مباحث اجتماعی جامعه را بررسی و شناسایی کرد. به عبارت دیگر پایداری اجتماعی می تواند به عنوان یکی از مهم ترین و کلیدی ترین ابزارها در برنامه ریزی و سیاستگذاری های شهری استفاده شود. شهر به عنوان پدیده ای انسان ساخت و فضاهای کالبدی به مثابه نمود فیزیکی و تجسم نمادین فرهنگ شهری است که آن را قابل رویت می کند. فضاهای شهری باید اجتماع پذیر و انسان مدار باشند و کالبدی از شهر با امکان برقراری فعالیت های شهری و تعاملات اجتماعی را شکل دهند. در این راستا پایداری اجتماعی مجتمع های مسکونی اکباتان از نظر جامعه متخصصین و صاحب نظران ایرانی تحت بررسی قرار گرفته است تا با تلفیق تجربیات و نظریات ارزشمند تخصصی و تجزیه و تحلیل آنها، عوامل موثر در اصول پایداری مجتمع های مسکونی استخراج گردد. در این پژوهش شاخص های کالبدی مجتمع های مسکونی پایدار از طریق مشاهدات میدانی و کتابخانه ای و تحلیل آماری با استفاده از پرسش نامه در مجتمع اکباتان مورد بررسی قرار گرفت و برای تحلیل داده ها از تحلیل کمی و کیفی به طور مکمل استفاده شد. با تاکید بر نتایج حاصل از پژوهش و با رعایت شاخص ها ی پایداری به دست آمده نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که ساکنان و استفاده کنندگان شهرک اکباتان میزان مطلوبی از معیارهای پایداری اجتماعی را که حاصل ساختار اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی آن است، بهره مند می باشند.

Keywords:

پایداری اجتماعی , توسعه پایدار , فضاهای شهری