مقایسه ی اثر دو ماده حفاظتی سلکور و نانونقره بر دوام گونه صنوبر در مقابل پوسیدگی قهوه ای

در این بررسی اثرقارچ مولدپوسیدگی قهوه ای Coniophera Putina بر دوام گونه صنوبر دلتوییدس منطقه لاویج چمستان نور در حالت طبیعی و تیمار شده با ماده نانو نقره (به غلظت ppm 800 سلکور (در دو سطح 1 و 0/5 درصد) مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 80 عدد نمونه طبق استانداردهای EN 113 و DIN52176 از درون چوب گونه صنوبر انتخاب و بعد از کشت قارچ در ظروف مخصوص Kolle به مدت 14 هفته در دمای 23 ͦC رطوبت 75 % در انکوباتور نگهداری شدند. میزان درصد پوشش میسیلیوم در نمونه ها اولین فاکتور مورد ارزیابی بود که در آن پیشرفت قارچ مواد پوسیدگی قهوه ای در نمونه های شاهد 90 درصد، نمونه های تیمار شده با نانو نقره و سلکور 0/5% حدود 50 درصد و سلکور یک درصد حدود 40 درصد بود. تیمار اثر معنی داری در کاهش جرم نمونه ها داشت به طوریکه نمونه های شاهد بدون تیمار بیشترین درصد کاهش جرم 50% و نمونه های اشباع شده با سلکور 1% کمترین 4/9% مقدار را داشت در حالیکه تیمارهای نانو نقره و سلکور به غلظت 0/5% اثر مشابه داشتند. مواد حفاظتی نانو نقره و سلکور ضمن بهبود مقاومت به سختی و فشار موازی الیاف اثرات متفاوتی داشتند به طوریکه نمونه های اشباع شده با سلکور 1% دارای بیشترین مقاومت ها و نمونه های تیمار شده با نانو نقره تاثیری در مقاومت به سختی و مقاومت فشاری موازی الیاف در مقایسه با نمونه های شاهد نداشت. تیمار با نانو نقره و سلکور به غلظت 0/5% دوام اینگونه را از حالت بی دوام به طبقه کم دوام و سلکور با غلظت 1% باعث افزایشسه برابری طول عمر مفید چوب و آن را در طبقه دوام متوسط 15-10 سال طبق جدول طبقه بندی فندلای قرار داد.

Keywords:

نانونقره , سلکور , دوام طبیعی , مقاومت فشاری موازی الیاف , مقاومت به سختی , پوسیدگی قهوه ای