اثربخشی معنادرمانی بر هیجان خواهی و نگرش به مصرف قلیان در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی معنادرمانی بر هیجان خواهی و نگرش به مصرف قلیان در دانشجویان انجام شد. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک بود. نمونه 30 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری در دسترس از بین دانشجویانی که نگرش مثبت به مصرف قلیان و نیز تمایل به شرکت در آزمون داشتند انتخاب شد. نمونه انتخاب شده با روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) وگروه کنترل ( 15 نفر) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه هیجان خواهی (زاکرمن) و مقیاس نگرش به اعتیاد کریمی 1391 بود. داده های پژوهش به روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. سطح معناداری فرضیه ها 95 % در نظر گرفته شد.نتایج نشان داد در میانگین میزان نگرش به مصرف قلیان در دانشجویان دانشگاه آزاد اندیمشک در دو گروه آزمایش 71/26 و گروه کنترل 99/53 تفاوت آشکار وجود دارد. که این تفاوت به نفع گروه آزمایش در کاهش میزان نگرش به مصرف قلیان در دانشجویان دانشگاه آزاد اندیمشک در بعد از معنادرمانی بود. مقایسه میانگین دو گروه در مطالعه پیگیری (پس از دو هفته) نشان داد که تفاوت میان دو گروه (کنترل و آزمایش) در طول زمان نیز ادامه داشته و باعث کاهش میزان نگرش به مصرف قلیان در گروه آزمایش بعد از آموزش معنادرمانی بود 77/53 در مقابل 96/60

Keywords:

معنادرمانی , هیجان طلبی , مصرف قلیان