اثربخشی تلفیق درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و عکس درمانی بر اضطراب بیماران سایکو سوماتیک شهر اصفهان

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی تلفیق آموزش درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و عکس درمانی بر اضطراب بیماران اختلالات روان تنی شهر اصفهان انجام شد. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح آن از نوع آزمایش و کنترل با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری عبارت بود از بیماران شهر اصفهان. نمونه آماری 30 بیمار دارای اختلالات روان تنی بودند که به شکل در دسترس انتخاب شدند و به صورت غیرتصادفی در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) جایگزین شدند. در حالی که گروه گواه در لیست انتظار قرار داشت گروه آزمایش طی هشت جلسه 90 دقیقه ای بسته درمان مبتنی بر کیفیت زندگی را به همراه فنون عکس درمانی دریافت کردند. ابزار پژوهش عبارت بوداز: پرسشنامه اضطراب بک ( 1990 ). به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه های تکراری) استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد تلفیق آموزش درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و عکس درمانی بر اضطراب موثر بوده است. به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که این روش برای اضطراب بیماران اختلالات روان تنی موثر است.

Keywords:

اضطراب , درمان مبتنی بر کیفیت زندگی , عکس درمانی , اختلالات روان تنی