تابعیت زنان غیرایرانی در نتیجه ازدواج با مردان ایرانی

تابعیت به رابطه سیاسی بین فرد و دولت متبوع گفته میشود که دارای آثار حقوقی خاصی بوده و یکی از عوامل تعیین و تغییر تابعیت اشخاص نسبت به خود، همسر و فرزندان، ازدواج است. براساس ماده 986 قانون مدنی زن غیرایرانی که در نتیجه ازدواج ایرانی می شود، میتواند بعد از طلاق یا فوت شوهر ایرانی به تابعیت اول رجوع کند، مشروط بر اینکه وزارت امور خارجه را کتبا مطلع کند. اما هر زن شوهر مرده که از شوهر سابق خود اولاد دارد، نمیتواند مادام که اولاد او به سن هجده سال تمام نرسیده، از این حق استفاده کند و در هر حال زنی که مطابق این ماده تبعه خارجه میشد، حق داشتن اموال غیرمنقول نخواهد داشت مگر در حدودی که این حق به اتباع خارجه داده شده باشد و هرگاه دارای اموال غیرمنقولی بیش از آنچه که برای اتباع خارجه، داشتن آن جایز است، بوده یا بعدا به ارث، اموال غیرمنقولی بیش از آن حد به او برسد، باید در ظرف یک سال از تاریخ خروج از تابعیت ایران یا دارا شدن ملک در مورد ارث مقدار مازاد را به نحوی از انحا به اتباع ایران منتقل کند. در غیر این صورت اموال مزبور با نظارت مدعیالعموم محل به فروش رسیده و پس از وضع مخارج فروش، قیمت به آنها داده خواهد شد. در ماده 22 کنوانسیون مربوط به وضع پناهندگان آمده ((دول متعاهد تا آنجا که ممکن است در پذیرش و اعطای تابعیت به پناهندگان تسهیلاتی فراهم خواهند کرد و مخصوصا کوشش خواهند نمود تا امر تحصیل تابعیت را تسریع کنند)) لذا امکان حمایت از بی تابعیت ها و رعایت حقوق آنان تسریع می شود.

Keywords:

تاثیر ازدواج , تابعیت زنان خارجی , مزدوج , مردان ایرانی