مروری بر خرابی رطوبتی و روش های ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی

خرابی های ناشی از حضور رطوبت در مخلوط های آسفالتی بعنوان یکی از دلایل اصلی زوال زودرس روسازی های انعطاف پذیر شناخته می شوند. کسب اطلا عات جامع در این زمینه با هدف شناخت عوامل موثر در این نوع خرابی، می تواند برای بهبود روند طراحی و تولید مخلوط هایی با خصوصیات عملکردی مناسب، مفید باشد. بدین منظور، در این پژوهش مرور مختصری بر تحقیقات صورت گرفته در زمینه خرابی رطوبتی ارایه می شود که در آن، ابتدا یک تعریف جامع از خرابی رطوبتی، عوامل تاثیر گذار و مکانیزم هایی که باعث ایجاد این خرابی می شوند ارایه خواهد شد سپس روش های کنترل این نوع خرابی به صورت کلی مورد ارزیابی و مقایسه قرار می گیرد و مشخص می شود که روش اصلاح مصالح با مواد ضد عریان شدگی به عنوان مناسب ترین روش، مورد پذیرش پژوهشگران قرار گرفته است. در قسمت بعد ابتدا یک دسته بندی کلی از روش های ارزیابی آزمایشگاهی ارایه شده و پس از آن در یک جدول به صورت مختصر به معرفی این آزمایش ها پرداخته می شود در ادامه به دلیل اهمیت خصوصیات چسبندگی قیر و سنگدانه در افزایش مقاومت رطوبتی، یک مرور اجمالی بر روش تیوری-آزمایشگاهی انرژی آزاد سطحی و چگونگی ارزیابی مخلوط ها با استفاده از این روش ارایه می شود. در بخش بعد تعدادی از پژوهش های انجام شده در زمینه استفاده از افزودنی ها و همچنین کاربرد تیوری انرژی آزاد سطحی برای ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی آورده شده است که این تحقیقات نشان می دهند روش انرژی آزاد سطحی می تواند به عنوان یک روش مناسب جهت ارزیابی مخلوط های آسفالتی استفاده شود. در نهایت یک جمع بندی کلی از مطالب به همراه پیشنهاد برای مطالعات آتی ارایه شده است.

Keywords:

مخلوط آسفالی , خرابی رطوبتی , افزودنی های ضد عریان شدگی , چسبندگی , انرژی آزاد سطحی