تحلیل میزان تاثیر مدیریت زمان بر خودکنترلی دبیران تربیت بدنی شهر تبریز با استفاده از نرم افزار SPSS

هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل میزان تاثیر مدیریت زمان بر خودکنترلی دبیران تریبت بدنی شهر تبریز با استفاده از نرم افزار SPSS بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود و جامعه آماری آن را 220 نفر از دبیران تربیت بدنی دوره متوسطه شهر تبریز تشکیل می دادند. با توجه به تعداد کم جامعه آماری، نمونه برابر با جامعه در نظر گرفته شد و پرسشنامه های مدیریت زمان کویین ( 2003 ) و خودکنترلی تانجی ( 2004 ) بصورت تصادفی در جامعه مورد نظر توزیع و در نهایت 185 پرسشنامه بدون نقص و ایراد جمع آوری و تجزیه و تحلیل گردید. پس از تایید روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط هفت تن از اساتید مدیریت ورزشی، پایایی پرسشنامه ها نیز در یک مطالعه راهنما و با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 66 / 0 =α ؛ 81/ α=0 و 72 / 0 =α بدست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و رگرسیون خطی در سطح معنی داری P> 0/05 استفاده شد. یافته ها نشان داد تاثیر مدیریت زمان، اولویت بندی اهداف، تفویض اختیار، مدیریت ارتباطات و مدیریت جلسات بر خودکنترلی دبیران تربیت بدنی معنی دار بود. نتایج حاکی از آن بود که هدف گذاری و برنامه ریزی بر خودکنترلی دبیران تربیت بدنی شهر تبریز تاثیر معنی داری ندارد. به نظر می رسد دبیران تربیت بدنی از عوامل اتلاف وقت اگاهی کامل ندارند و زمان در دسترس خود را نمی توانند مدیریت کنند که احتمالا برنامه ریزی ضعیف، ملاقات های برنامه ریزی نشده، جلسات و عدم تفویض اختیار باشد. بر این اساس بهتر است آگاهی دبیران را نسبت به مولفه های مدیریت زمان ارتقاء داد.

Keywords:

دبیران تربیت بدنی , خود کنترلی , مدیریت زمان