ارتباط بین اوقات فراغت ورزشی با خودپنداره و سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان ایزدخواست

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین میزان اوقات فراغت ورزشی با خودپنداره و سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر ایزدخواست انجام گردید. روش این پژوهش توصیفی همبستگی بود که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر ایزدخواست در سال تحصیلی 95-94، به تعداد 221 نفر بود. با استناد به جدول کرجسی و مورگان تعداد 140 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های اوقات فراغت ورزشی، خودپنداره و سازگاری اجتماعی استفاده شد. پس از تایید روایی صوری پرسشنامه ها توسط متخصصین، پایانی سوالات ازطریق روش آماری آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. این ضریب برای پرسشنامه اوقات فراغت ورزشی 0/91، پرسشنامه خودپنداره 0/88 و پرسشنامه سازگاری اجتماعی 0/84 برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل یافته های این تحقیق از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان داد که در سطح (p≤0/05) همبستگی مثبت و معناداری بین میزان اوقات فراغت ورزشی با خودپنداره (0/24) و سازگاری اجتماعی (0/32) دانش آموزان مقطع متوسطه وجود داشت.

Keywords:

اوقات فراغت ورزشی , خودپنداره , سازگاری اجتماعی , دانش آموزان