بررسی نحوه ی بهره گیری از مفهوم کهن الگوها در طراحی معماری مسکن معاصر با هدف ارتقا هویت بخشی

با توجه به اشفتگی و تشویش طراحان و عدم وفاق در تجمیع بر سر چگونگی طراحی میتوان اذعان نمود که معماری امروز به مثابه کلافی سر در گم است و از گزینه های شایسته ی توجه برای خروج از این وضعیت نابسامان استفاده درست و معقول از کهن الگوها فراخور مبحث طراحی است. کهن الگوها از ناخودآگاه جمعی ناشی می شوند که در همه انسانها یکسان و عصاره ی تجربیات بشری است. از آنجایی که معماران نقش قابل توجهی در ایجاد کیفت های متنوع فضایی و ایجاد حسی ماندگار در کاربران دارند انتظار میرود با روند طراحی مشخص در جهت تحقق این مهم برایند. در ابتدا در این مقاله بررسی نقش کهن الگوها در معماری سنتی خانه های ایرانی خصوصا خانه ی بروجردی ها مورد مطالعه قرار گرفته است. به عنوان نمونه موردی درخور زبان الگو بهره گرفته شد و در جهت ارتقا مسکن معاصر استفاده گردید. به عبارتی با شناخت وضع موجود و تفسیر نظری، مقوله ی نظام یابی الگوها در مسکن مورد بررسی قرار میگیرد. در پایان نحوه ی تطبیق آن بر روند طراحی سکونتگاه معاصر از اهداف این مقاله است.

Keywords:

کهن الگو , هویت , معماری معاصر , مسکن