بررسی نقش معماری در روند درمان اسکیزوفرن ها

برای شروع طراحی هر کاربری شناخت ساکنین مکان و مراجعه کنندگان به آنجا ضروری است. شناخت و درک نیازهای مختلف بیمار اسکیزوفرن و تلاش در جهت پاسخ گویی به این نیازها و احترام ترجیحات آن در طراحی و بهسازی فضاهایی مخصوص می تواند در بهبود کیفیت و امید به زندگی آن موثر باشد. اسکیزوفرنی یک بیماری مزمن و ناتوان کننده است که با استعداد و توانایی های اجتماعی و شغلی همراه است و حدود یک در صد جمعیت جهان را مبتلا می سازد. از آنجایی که این بیماران یکی از محبوب ترین اقشار جامعه محسوب می شوند و اصلی ترین نیاز آن ها کمک برای بازگشت از بیمارستان به خانه و محیط اجتماعی است، باید بتوان با شناسایی و استفاده از مولفه های کیفیت محیط، در راستای بهبود روند درمان قدم برداشته و محیط یک تیمارستان را به عنوان یک محیط شفابخش معرفی نمودنه یک محیط برای اسکان داده و یا طولانی مدت بیمار زیرا هدف اصلی از پست ترین بودن یک بیمار روانی اسکیزوفرن حفظ امنیت بیمار و دیگران را مهم تر از همه درمان پایدار اوست اما هرگز روان درمانی موجود نمی تواند به طور کامل پاسخ گوی نیازهای این بیماران باشد اکثر ساختمان ها در مراکز روان پزشکی فرسوده و فوق به فضای مناسب است و بخش های کار درمانی اغلب کارآمد و موثر نیستند. موضوع مقاله حاضر التقاطی و میان رشته ای یعنی (معماری و روان شناسی) می باشد و هدف از آن به دست آوردن ضوابط مدرن، استاندارد طراحی و ارایه الگوی معماری جهت درمان و تاثیرگذاری مثبت و ناهنجاری های روانی بیمار اسکیزوفرن و بازگشت دوباره او به زندگی عادی می باشد.

Keywords:

اسکیزوفرن , معماری , روان درمانی , استاندارد طراحی