بررسی مولفه حس مکان در پیاده راه های شهر تبریز نمونه موردی :پیاده راه تربیت،پیاده راه شهریار ولیعصر،پیاده راه مقصودیه

این مقاله، ارتباط میان پیاده راه سازی و حس مکان را می سنجد.روش این پژوهش، کیفی و توصیفی است .نخست، بن مایه های پیاده راه سازی و حس مکان از نوشتارهای مربوط به طراحی شهری استخراج شده است؛ سپس مبانی پیاده راه سازی بر پایه جنبه های حس مکان، رده بندی شده و معیار هایی برای بهبودبخشی حس مکان با کمک پیاده راه سازی تعیین شده است .یافته اصلی این نوشتار، این است که رابطه مستقیمی میان پیاده راه سازی و حس مکان برقرار است .سنجش پیاده راه ها از سه جنبه کالبدی( بوم شناختی، فضایی، ریخت شناسانه، زمین های، بصری)، ذهنی( دریافتی )و رفتاری( اجتماعی، کارکردی و گزینشی) مکان با معیار های دقیق قابل انجام است .در پژوهش پیش رو برخی از این معیار ها به این صورت به دست آمده اند:پوشش طبیعی، تنوع و مرزبندی فضایی، اندازه ها، شیوه آمیختگی بدنه ها با گذر، تنوع بصری،یادمان ها و دریافت های غیربصری، آرامش و آسایش، تعامل مردمی، کاربری ها و شیوه دسترسی به آنها .با این معیار های کیفی می توان به ارزیابی پیاده راه های موجود در شهرها پرداخت .ارزیابی حس مکان با این معیار ها برای فضاهای دیگر نیز قابل به کارگیری است .پیاده راه سازی درست،برنامه ریزی شده و گام به گام می تواند حس مکان را در شهرها و سکونتگاه ها بهبود بخشد.

Keywords:

فضای شهری , پیاده راه , مکان , حس مکان , تبریز