بررسی رابطه ی خودآگاهی ذهنی با بهزیستی روانشناختی افراد دیابتی ساکن شهرستان کردکوی

هدف این پژوهش بررسی رابطه خودآگاهی ذهنی با بهزیستی روانشناختی افراد دیابتی ساکن شهرستان کردکوی می باشد. پژوهش حاضر از جمله پژوهش های توصیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی افراد دیابتی (بدون نوع دیابت) شهرستان کردکوی که در سال 1396 به مراکز درمانی مراجعه کردند می باشد. نمونه( 198) شامل 119 مرد، و 79 زن دیابتی مراجعه کننده به مرکز انجمن دیابت شهرستان و مراکز درمانی و به صورت در دسترس انتخاب شدند. میانگین سنی پاسخگویان بین 35 الی 50 سال بوده، تحصیلات نیز بین متوسطه و لیسانس متغیر بود. در این پژوهش به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مقیاس خودآگاهی (SCS) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف استفاده شد.اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار (SPSS) تجزیه و تحلیل شدند. داده های تحقیق با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. جهت بررسی متغیرها نیز از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف استفاده شده است. یافته ها حاکی از آن است که، سه مولفه خودآگاهی شامل خودآگاهی ذهنی عمومی، خودآگاهی ذهنی خصوصی، خودآگاهی ذهنی اضطراب اجتماعی با بهزیستی روانشناختی رابطه ی معناداری دارند. همچنین یافته های داده ها نشان داد که بین میزان خودآگاهی ذهنی و بهزیستی روانشناختی در افراد مبتلا به دیابت رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

خودآگاهی ذهنی , بهزیستی روانشناختی , دیابت