ضرورت ایجاد و استقرار تشکل های آب بران در راستای انتقال مدیریت آبیاری (مطالعه موردی: پروژه آبیاری و زهکشی داریون6 شوشتر)

تجربه نشان می دهد که برنامه های توسعه پایدار، از طریق برنامه هایی اثر بخش خواهد بود که به نیازهای ملی از طریق مشارکتهای مردمی پاسخ می دهد در سطح جهانی، همواره مدیریت مشارکتی آب به عنوان راه حل موثر و راهکار عملی و مفید در رفع مشکلات مربوط به شبکه های آبیاری و اعمال مدیریت بهینه بر منابع آبی مد نظر قرار می گیرد. در حقیقت در یک فرایند مشارکتی و با کمک بهره برداران در قالب تشکلها و سازمانهای مردمی می توان زمینه توسعه پایدار این مناطق را فراهم نمود. شبکه آبیاری و زهکشی داریون6 به مساحت 8500 هکتار بخشی از شبکه آبیاری و زهکشی دشت میاناب شوشتر و جز آبخور رودخانه کارون می باشد در این پروژه با مطالعات جامع اجتماعی، اقتصادی، فنی و حقوقی، ضمن بررسی ظرفیت ها و پتانسیلهای موجود در منطقه، عوامل و مشکلات مقاومت زا را نیز شناسایی و با بسترسازی های لازم، زمینه استقرار تشکل های آب بران را تسهیل می نماید که از نظر پذیرش تشکل پیش بینی می شود که بهره برداران منطقه، مساعدت لازم را خواهند نمود. با بسترسازی جهت ایجاد شرکت های تعاونی در محدوده طرح، زمینه انسجام بهره برداران بمنظور بهره برداری از این پروژه در دستور کار قرار گرفت. بنابراین با همیاری و مشارکت بهره برداران و انسجام آنها در قالب تشکل های های آب بران، اشتغال زایی و افزایش درآمد کشاورزان، تسریع در اجرا ، رفع موانع پروژه، کاهش تصدی گری دولت و بهره برداری بهینه ازپروژه دور از انتظار نخواهد بود.

Keywords:

مشارکت , بهره برداران , مدیریت , تشکل