آسیب شناسی مدیریت آب و آبیاری شبکه آبیاری و زهکشی قزوین

مناسب ترین حالت در نظام مدیریت منابع آب، جامع نگری در حوضه آبریز و مدیریت یکپارچه آن میباشد . در حال حاضر تولی گری آب بر عهده وزارت نیرو است، اما در عمل جایی که نیاز به ارتباط با بهره برداران میباشد؛ این نقش به بخش کشاورزی واگذار شده است. لذا تولیگری مدیریت آب دچار گسستگی و دوگانگی می گردد. اصلاح ساختار مدیریت منابع آب با تولیگری یکپارچه توسط سیستمی اجرایی که برنامه ریزی، سیاست گذاری و مدیریت را در حوضه های آبریز انجام دهد، امکان پذیر خواهد بود. در این دیدگاه تنها توجه به اجرای یک طرح سازه ای مطرح نبوده، بلکه توجه بیشتر به موارد غیرسازهای بهویژه نقش محوری مردم و تشکلهای آب بران در کاهش امور تصدی و لزوم توانمندسازی آنها می بایست مورد توجه قرار گیرد. برای تحقق این امر تغییر دیدگاه سازه ای حاکم بر ساختار مدیریت و برنامهریزی منابع آب کشور ضروری است. در این پژوهش مدیریت شبکه آبیاری و زهکشی دشت قزوین مورد بازبینی قرار گرفته است.

Keywords:

مدیریت منابع آب , تشکل های آب بران , شبکه آبیاری و زهکشی , دشت قزوین