تجزیه و تحلیل سرمایه های فکری دانشگاه ها از دیدگاه مدیریت دانایی

فرآیند توسعه اقتصادی و اجتماعی در کشور ما وقتی به یک توسعه پایدار می انجامد که توسعه علمی را به عنوان شالوده اساسی خود مد نظر قرار دهد. توسعه علمی کشور، در گرو توسعه منابع انسانی است. بنابراین در تحلیل نهایی آنچه که خصوصیت و ویژگی توسعه اقتصادی و اجتماعی را تعیین می کند منابع انسانی است و نه سرمایه ها با منابع مالی، یکی از سازوکارهای اساسی برای توسعه مهارت ها و دانش نیروی انسانی ، نظام رسمی آموزش عالی کشور است. با این همه گسترش نظام رسمی آموزش عالی همواره معادل با گسترش یادگیری نیست. سرمایه فکر دیدگاه و مفهوم جدیدی است که می تواند به مقابله با موانع و مشکلات نظام موجود آموزش عالی کشور بپردازد. سرمایه فکری، کلید موفقیت سازمان های دانایی محور - از جمله دانشگاه ها - محسوب می شود. روسا و مدیران دانشگاه ها برای تزریق روحیه نشاط و پویایی و ایجاد ارزش های علمی و اجتماعی در محیط های دانشگاهی باید بتوانند سرمایه های فکری زیر مجموعه خود را به درستی شناسایی و ارزش گذاری کرده و آنها را در همه ابعاد اداره نممایند. از این رو توجه و تمرکز بر روی عوامل و عناصری که می توانند این سرمایه های فکری - به ویژه دانایی سازمانی - را تقویت و پشتیبانی کنند ، برای موفقیت دانشگاه ها و در نهایت آموزش عالی کشور بسیار ضروری و تعیین کننده است. در این مقاله عوامل و عناصر فوق از دیدگاه مدیریت دانایی در 3 دسته فرایندها، ساختارها و زیربناها دسته بندی شده و اهمیت و ابعاد هر کدام از آنها در تقویت و توسعه سرمایه فکری در دانشگاه ها تبیین می شوند. همچنین یک نمونه عملی در زمینه مدیریت سرمایه فکری در سطح سازمان ها و موسسات بین المللی مرتبط با آموزش عالی ارایه می شود.

Keywords:

سرمایه فکری , دانایی سازمانی , مدیریت دانایی , دانشگاه