بررسی ایجاز در داستان سیاوش
Publish place: The first national conference on fundamental research in language and literature studies
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 684
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CELPA01_010
تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1397
Abstract:
استفاده از ایجاز از جمله راه هایی است که سخن را تاثیرگذار، جذاب، زیبا و دلنشین می کند. فردوسی با آگاهی از این مقوله، در نظم داستان سیاوش از ایجاز بهره گرفته است. در این جستار به بررسی ایجاز در این داستان پرداخته شد و معلوم گردید که فردوسی در همه ی بخش های آن، ایجاز را در پیش چشم داشته و بسیار به جا و شایسته آن را به کار گرفته است. ایجازی که فردوسی از آن بهره برده هماهنگ با معناست و ابهام و تعقیدی در آن به چشم نمی خورد. وی چه در وصف صحنه های رزم و مجالس سور و شادری و چه در توصیف و ستایش ویژگی های اخلاقی و جسمانی شخصیت ها و نیز در جاهایی که به وصف قدرت و مهارت جنگاوری و پهلوانی قهرمانان داستان می پردازد، ایجاز را مراعات کرده و از وصف های ممل و طولانی و پیچیدگی های لفظی دوری نموده است؛ به همین جهت است که داستان سیاوش پس از سالیان دراز هنوز هم در نظر خوانندگان امروزی داستانی زیبا،جذاب و تازه است.
Keywords:
Authors
محمد فولادی
دانشیار دانشکده ادبیات دانشگاه قم
سعاد سواری
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم