نقش قابلیت برقراری ارتباط در ایجاد اطمینان در خردسالان دانش آموز مازندران

محقق گرامی بمنظور صرفه جویی در وقت شما در این کنفرانس چکیده و اصل را همزمان دریافت می نماید .خودکارامد بودن یا اطمینان به عنوان یکی از بهترین مدل های روانشناختی که در روانشناسی مثبت پذیرفته شده است. اعتماد به نفس خوش بینانه به صلاحیت و شانس افراد در انجام موفقیت آمیز کارها و شکل گیری نتایج خوب و مطلوب بسیار موثر می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین قابلیت برقراری ارتباط و خودکارامد بودن خردسالان دانش آموز مدارس شهرستان آمل بود. پژوهش حاضر ازنوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه خردسالان استان مازندران می باشد. که از بین جمعیت آماری تعداد 50 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و به طور تصادفی تعداد 50 نفر در گروه آزمایشی و 50 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایشی طی 15 جلسه ی 50 دقیقه ای، آموزش قابلیت برقراری ارتباط را دریافت نمودند. تمام آزمودنی۔ های قبل و بعد از آموزش، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (1095) را تکمیل نمودند. از آزمون کلموگروف اسمیرنف برای طبیعی بودن توزیع داده ها و از آزمون تحلیل کواریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد آموزش قابلیت برقراری ارتباط بر خودکارآمدی خردسالان دانش آموز گروه آزمایش اثر بخشی معناداری داشت و موجب افزایش کارامدبودن خردسالان دانش آموز گروه آزمایش شده است.

Keywords:

قابلیت برقراری ارتباط , اطمینان , خودکارآمدبودن , خردسالان