ارزیابی سیاست های دولت درتامین مسکن اجتماعی در شهرهای پیرامون کلانشهر تهران ( مطالعه موردی شهر شهریار)

انسان نیازهای متفاوتی در طول حیات خود دارد که برای برآورده ساختن آنها به تفکر و برنامه ریزی می پردازد. یکی از مهمترین این نیازها داشتن یک سرپناه مناسب است تا بتواند در آن آرامش داشته باشد. این مسیله به قدری حایز اهمیت است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل 31 به تصریح، داشتن حق مسکن را حق هر ایرانی دانسته و دولت را مسیول تامین این نیاز، به ویژه برای افراد نیازمند جامعه شناخته است. در این پژوهش با تلفیق دو روش کتابخانه ای و کمی (پیمایش)، به بررسی این پرسش پرداخته ایم که میزان موفقیت سیاست های دولت در تامین مسکن گروه های کم درآمد شهری چقدر بوده است برای یافتن پاسخ به دو قشر متخصصان و مردم ساکن در پروژه های مساکن اجتماعی ساخته شده در شهر شهریار مراجعه شده است. شهرستان شهریار متشکل از یک بخش، 7 شهر، ادهستان، 39 روستا است که با مساحت 1329 کیلومتر مربع یکی از 12 شهرستان استان تهران ودر غرب استان تهران واقع شده است. براساس اطلاعات بدست آمده حاصل از پرسشنامه و وارد نمودن آن در نرم افزار مناسب علوم اجتماعی (spss) نسبت به پاسخ پرسش اصلی اقدام شد. در پاسخ به پرسش اصلی می توان گفت که از دیدگاه افراد نمونه موفقیت دولت در تامین مسکن اجتماعی گروه های کم درآمد چشمگیر نبوده است بلکه در حد ضعیف ارزیابی شده است.

Keywords:

مسکن اجتماعی , گروه های کم درآمد , سیاستهای دولت در تامین مسکن , شهریار