توان اثباتی سند در معارضه با شهادت شرعی در اثبات دعوی حقوقی

سند مهمترین و رایج ترین دلیل ادعاهای اصحاب دعوا در دعاوی حقوقی است. سندی که به عنوان دلیل به دادگاه ارایه میشود، ممکن است با وجود شرایطی، باسایر ادله موجود در دادرسی، از جمله شهادت، تعارض نماید. حکم تعارض سند رسمی یا معتبر با شهادت در ماده 1309 قانون مدنی مشخص شده بود، اما شورای نگهبان این ماده را خلاف موازین شرع دانست و در عمل باعث ابطال آن گردید. مشخص نمیباشد که مبنای نظر شورای نگهبان در این خصوص چیست؛ زیرا حتی بر فرض وجود آراء و نظریات فقها در خصوص ترجیح شهادت بر سند، باز هم با این مستندات نمیتوان ماده مزبور را مورد مناقشه قرار داد. در واقع، در گذشته اسناد رسمی در معنای امروزی خود وجود نداشتهاند و اگر هم مطلبی در خصوص تعارض سند و شهادت در کلام فقهای متقدم باشد، نمیتوان آن را بر اسناد رسمی و معتبر تسری داد. به علاوه، اطمینان نوعی عقلایی حاصل از سند رسمی و معتبر، قویتر از اطمینان حاصل از شهادت میباشد و بدین ترتیب به نظر میرسد در تعارض این دو دلیل، باید سند را مقدم شمرد؛ زیرا در شهادت با وجود تمام شرایط شرعی معتبر در شاهد، احتمال اشتباه و فراموشی وجود دارد؛ درحالی که چنین احتمالی در سند معتبر به چشم نمیخورد.

Keywords:

سند , شهادت , تعارض , ادله اثبات