معناشناسی ناصبی گری با تاکید بر متون امامیه تا قرن هفتم
Publish place: Emamat Pajouhi، Vol: 4، Issue: 14
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 1,515
This Paper With 25 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EMAM-4-14_006
تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1397
Abstract:
پدیده نصب یا ناصبی گری، از مفاهیمی است که در تاریخ مسلمانان شکل گرفتهاست. معنای لغوی نصب، برپا کردن بوده و سپس به معنی دشمنی و جنگ درآمده ودر این معنی اخیر کاربرد وسیعی پیدا کرده است. این واژه ابتدا در متون شیعی کاربرداصطلاحی یافته و مراد از آن، دشمنی با علی (ع) و اهل بیت پیامبر (ص) است. در اینتحقیق، ضمن بررسی معانی لغوی و اصطلاحی نصب، با تبیین مفهوم این واژه درمتون فقهی و اشاره به برخی از احکام ناصبی، سعی شده تصویر صحیحی از مفهومنصب و ناصب یگری ارایه شود. مفهوم و مصداق نصب در دیدگاه شیعی، به دقت درمتون فقهی ارای هشده که به معنای خاص آن، یعنی اظهار دشمنی و جنگ با اماممعصوم محدود شده و از کاربرد عام نصب که مطلق غیر شیعه را در برمی گیرد، پرهیزشده است.
Authors
مهدی مجتهدی
استادیار دانشگاه فردوسی مشهد