بررسی دانش مربیان ورزشی از وظایف قانونی خود در قبال ورزشکاران

مشارکت در فعالیت های ورزشی علی رغم فواید بسیار، همواره با خطرات مختلفی نیز همراه است که در این میان مربیاناز نظر حقوقی بیشترین پتانسیل را برای قبول مسیولیت های قانونی در قبال ورزشکاران آسیب دیده دارند. به همیندلیل، پژوهش حاضر با هدف سنجش دانش مربیان رشته های مختلف ورزشی شهر اصفهان از وظایف قانونی خود درقبال ورزشکاران انجام شده است. در این پژوهش از دو روش کمی (توصیفی پیمایشی) و کیفی (تحلیل محتوایکیفی) برای تحلیل اطلاعات به دست آمده از ابزارهای اندازه گیری استفاده شد. به همین منظور، تعداد 285 نفر از مربیانرشته های مختلف ورزشی با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه ای 48 سوالی در قالب هفت مولفهپاسخ دادند. همچنین 35 نفر از مربیان از تمام رشته های ورزشی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و درمصاحبه ای نیمه سازمان یافته شرکت کردند. نتایج پژوهش نشان داد مربیان دانش مناسبی از هیچیک از حیطه هایوظایف قانونی خود ندارند که در این میان، عوامل جنسیت و درجه مربیگری نیز بر دانش آنان تاثیری نداشته است. دراین ارتباط، سیستم آموزش مربیان با مرجعیت فدراسیون های ورزشی، منابع ارتقای دانش مربیان، فقدان حمایترسانه ای و به صورت کلی دانش اندک و توجه نامناسب جامعه ورزش به مسایل حقوقی مرتبط با ورزش میتواند از جملهعوامل موثر بر دانش نامناسب مربیان از این مباحث باشد.

Keywords:

آسیب دیدگی , دعاوی قضایی , مربیان ورزشی , مسیولیت , نقض وظیفه , ورزشکار , وظایف قانونی