تاثیر یک دوره برنامه بازتوانی تسریعی بر عملکرد و تعادل افراد دارای ACL بازسازی شده

ضایعات لیگامان متقاطع قدامی زانو از شایع ترین آسیب های ورزشی است ( 2). از آنجا کههدف اصلی بازتوانی، برگشت تدریجی به سطح فعالیت قبل از آسیب است ( 3)، هرچه زماندرمان پس از آسیب کوتاه تر باشد، نتایج بهتر خواهد بود و بیمار سریعتر به عملکرد خود بازخواهد گشت ( 4). در این پژوهش، تاثیر تمرینات تسریعی بر عملکرد حرکتی، تعادلدینامیکی و استاتیکی بیمارانی که بازسازی ACL داشته اند ارزیابی شده است. در این تحقیق 30 نفر که عمل بازسازی ACL از طریق BPTB داشتند (با میانگین سنی 28/7 سال، قد 178/7 سانتی متر، وزن 80/97 کیلوگرم و سابقه ورزشی 14/8 سال) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و تجربی تقسیم بندی شدند. گروه تجربی پروتکلبازتوانی تسریعی (شروع زود هنگام تمرینات دامنه حرکتی، تحمل وزن و بازگشت به ورزشبعد از گذشت 4-6 ماه) (43) را به مدت 24 هفته و گروه کنترل دوره فیزیوتراپی معمول (روش محافظه کارانه) را اجرا کردند. در پایان ماههای سوم، چهارم، پنجم و ششم تعادل پویا با استفاده از آزمون ستاره، تعادل ایستا با آزمون لکلک و عملکرد زانو با لی تک پا در حداکثر مسافت ارزیابی شد. از آزمون اندازه گیری مکرر و t مستقل برای تجزیه و تحلیل نتایج در سطح 0/05 استفاده شد. در هر دو گروه (بازتوانی تسریعی و فیزیوتراپی) عملکرد اندام جراحی شده ضعیفتر از اندام سالم بود. عملکرد زانوی جراحی شده در گروه تجربی به طور معنی داری بهتراز گروه کنترل بود. پایداری ایستا و پویای اندام تحتانی در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود (p=0/05). نتایج نشان داد بعد از عمل جراحی و برنامه بازتوانی تسریعی، نقص موجود در عملکرد و تعادل افراد به طور کامل از بین نمیرود. همچنین برنامهتمرینات عصبی- عضلانی باید بخش مهمی از برنامه بازتوانی تسریعی را برای بازتوانی بهترافراد با ACL بازسازی شده، به خود اختصاص دهد.

Keywords:

, ACL , ACL , بازسازی شده , پروتکل بازتوانی تسریعی , تعادل , عملکرد زانو