مقایسه تاثیر روش های آب درمانی، تن آرامی و تمرینات ویلیام در بهبود کمردرد مزمن ورزشکاران

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر روش های آب درمانی، تن آرامی و تمرینات ویلیام در بهبودکمردرد مزمن ورزشکاران بود. جامعه آماری این تحقیق را ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمنتشکیل م یدادند که به صورت هدفدار نمون های 40 نفره با میانگین سنی 20 تا 45 سال دررشته های دو و میدانی، تنیس روی میز، کشتی، فوتبال و وزن هبرداری در سطح قهرمانی باسابقه بیش از شش ماه درد انتخاب و در گروه های آزمایشی و گواه به صورت تصادفی قرارداده شدند ( 10 نفر در گروه گواه، 10 نفر در گروه آب درمانی، 10 نفر در گروه تن آرامی و 10 نفردر گروه تمرینات ویلیام). فرایند درمان برای کلیه گروه ها شامل 10 هفته تمرین، سه روز درهفته و هر جلسه حدود یک ساعت بود. شیوه های درمان شامل آب درمانی، تمرینات ویلیام وتن آرامی عضلانی پیشرونده، و ابزار سنجش ناتوانی، پرسشنامه درد مک گیل و پرسشنامهاسوستری بود. برای مقایسه داده ها در درون هر یک از گروه ها از آزمون توکی و در بین چهار گروه از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 13 استفاده شد. (P<0/05). نتایج آماری نشان داد که روش های درمان در بهبود کمردرد مزمن در آزمودن یها موثر بوده است. تحلیل واریانس یکطرفه حاکی از تفاوت معنی دار بین گروه هایدرمانی در شاخ صهای مورد نظر بود. آزمون توکی نشان داد که هر سه گروه تن آرامی،آب درمانی و تمرینات ویلیام در کاهش درد و بهبود عملکرد تفاوت معنی داری با گروه گواهداشتند (P<0/05). هر سه روش تقریبا به یک نسبت در کاهش درد و ناتوانی در ورزشکاران مبتلا به کمردرد موثر بودند.

Keywords:

تن آرامی , آب درمانی , کمردرد مزمن , تمرینات ویلیام , ورزشکاران