محیط حامی- خودمختاری، محیط کنترل کننده، انگیزش، و میل به ادامه ورزش در نوجوانان: مطالعه نظریه خودمختاری

هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل ارتباطی ادراک از محیط حامی- خودمختاری و کنترل کننده، انگیزش، و میل به ادامه ورزش در نوجوانان، بر اساس نظریه خودمختاری بود. همچنین نقش تعدیل کنندگی جو سازمانی ورزش، مورد آزمون قرار گرفت. در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 288 نوجوان ورزشکار (152 ورزشکار رزمی و 136 ورزشکار غیر رزمی) با دامنه سنی 17- 15 ساله، به روش نمونه گیری خوشه ای از بین نوجوانان ورزشکار شهر ارومیه انتخاب شدند و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد محیط حامی- خودمختاری، به طور مثبت، پیش بینی کننده انگیزش خودمختار است و انگیزش خودمختار نیز، پیش بینی کننده مثبت میل به ادامه ورزش می باشد. محیط کنترل کننده، به طور مثبت، انگیزش کنترل شده را پیش بینی می کند. با این وجود، ارتباطی بین انگیزش کنترل شده و میل به ادامه ورزش وجود نداشت. ارداک از محیط حامی- خودمختاری، به واسطه انگیزش خودمختار، پیش بینی کننده مثبت و غیرمستقیم میل به ادامه ورزش می باشد. نقش تعدیل کنندگی جو سازمانی ورزش در این مدل، معنادار نبود. در کل، یافته ها بیانگر آن است که بدون در نظر گرفتن جو سازمانی ورزش، محیط حامی- خودمختاری می تواند از طریق افزایش انگیزش خودمختار، در میل به ادامه ورزش نوجوانان موثر باشد.

Keywords:

محیط حامی- خودمختاری , محیط کنترل کننده , انگیزش , ورزش رزمی , نظریه خودمختاری