برجسته سازی و هنجارشکنی در قصاید خاقانی

افضل الدین بدیل خاقانی شروانی را باید یکی از شاعران طراز اول و صاحب سبک ادب پارسی دانست که قصیده سرایی را به پایگاه بلندی رسانده است. اساسا شهرت و توان شاعری خاقانی بازبسته به سرودن قصایدی استوار و پر فخامت است که کسی جز او توان سرایش آن را ندارد.در این مقاله تلاش شده است زوایایی از هنر شاعرانه خاقانی براساس رویکرد صورت گرایی به شکلی هرچند گذرا باز نموده شود. شاعر در بیان خود سعی داشته معانی جدید خلق کند و اگر هم ناچار به تکرار مضامین و مفاهیم گذشتگان بوده است آن را در هییت الفاظ و واژه ها و تصویرسازیهای بدیع به صورتی دیگر مینمایاند و این جلوه گری رنگارنگ را عمدتا در قالب انواع هنجارگریزی ها به دست میدهد.

Keywords:

برجسته سازی , هنجارگریزی , هنجارگریزی معنایی , قصاید خاقانی