بررسی ویژگی های معنوی عاشقانه زال وخسرو در منظومه حماسی غنایی زال و رودابه و خسروشیرین

بشر از ابتدای آغاز خلقت برای بیان مقاصد خویش همواره راه هایی را درپیش گرفته که یکی از آنها انتقال مفاهیم ازطریق سروده هاست و بیش از آنکه نظری به حوادث خارجی واجتماعی یا سایر امور داشته باشد خود را با سروده های مذهبی یاعشقی یا اساطیری که بیشترجنبه غنایی داشت سرگرم نمود. این سروده های عشقی ومذهبی غنا نام دارد ودرمیان بعضی ازملل چنین سروده های پراکنده، بتدریج به هم پیوست وبه یکی از شعرای بزرگ که سهم بیشتری در سرودن آنها داشت نسبت داده شد واز این راه مجموعه ای کامل از منظومه های غنایی پدید آمد. ادب غنایی یکی از موثرترین و پرمخاطب ترین انواع ادبی درزبان فارسی است. قدمت وگستردگی آن به نوعی است که شاید نتوان متنی را در هیچ سبک یا دوره تاریخی ادب ایران یافت که نقش غنا در آن کمرنگ باشد. در بیشتر منظومه های غنایی و حماسی زبان پارسی دوشخصیت عاشق و معشوق حضور پررنگی دارند ونقش آفرینی می نمایدتا راه وصال را فراهم نمایند. پژوهش حاضر برآن است تا با بررسی داستان غنایی زال ورودابه و خسرو و شیرین به این پرشس پاسخ دهد که عشاق در منظومه های حماسی و غنایی داری کدام ویژگی معنوی می باشند برای دستیابی به این پاسخ، ویژگی های معنوی زال و خسرو را در منظومه های یاد شده مورد بررسی وتحلیل قرار دادیم، تا در فرجام کار، نتیجهای پژوهش محور از آن تقدیم گردد.