بررسی ساختار روایی منظومه سوز و گداز نوعی خبوشانی با تکیه بر نظریه ژپ لینت ولت

ستی نامه ها بخشی از ادبیات کهن پارسی را تشکیل میدهد که به شدت تحت تاثیر ادبیات هند قرار دارد. سوز و گداز نوعی خبوشانی یکی از این منظومه هایی است که از حیث درونمایه به این مسیله میپردازد. نگاهی به ساختار این اثر نشان میدهد که شاعر با استفاده از شگردهای ویژهای این داستان را به رشته نظم در آورده است؛ تا جایی که اگر به صورت دیگر روایت میشد، حلاوت داستانی آن از بین میرفت. برای تحلیل شیوه روایی سوز و گداز از نظریه ژپ لینت ولت، منتقد فرانسوی بهره برده ایم. باتوجه به این چارچوب، از حیث پیرنگ یا طرح داستانی، تنها نقصانی که در منظومه وجود دارد، فقدان نیروی سامان دهنده است که البته لطمه ای به پیکره اصلی آن وارد نکرده است. از جهت گونه روایی، منظومه سوز و گداز اثری ناهمسان و متننگار است که زاویه دید صفر روایت کننده آن است؛ بنابراین صورتی از خدای گونگی راوی در آن دیده میشود که به خواننده مجال میدهد از کلیه کنشهای درونی و بیرونی شخصیتها مطلع گردد؛لذا ب9عد غنایی اثر به لحاظ این ساختار روایی منحصر به فرد، خصوصا0 در لحظه سوزاندن عروس و داماد به اوج خود میرسد.

Keywords:

منظومه سوز و گداز , ژپ لینت ولت , گونه روایی , پیرنگ , وجه روایی , زاویه دید