جایگاه اخلاق در حفاظت از محیط زیست و ضمانت اجرای آن در قوانین جزایی کشور

محیط زیست یکی از ارزشهای جوامع انسانی در سرتاسر جهان بوده است زیرا بقای انسان وابسته و مبتنی بر حفظ وحراست از آن است.این مسیله وضرورت توجه واحترام به طبیعت و محیط زیست به عنوان خاستگاه حیات بشر و دیگر موجودات زنده یکی از مهمترین مسایل جامعه امروز ماست. اخلاق و سجایای اخلاقی در زمینه احترام به محیط زیست وتلاش درجهت جلوگیری از آلودگی و ورود ضرر به سلامت محیط زیست طبیعی که به اخلاق زیست محیطی تعبیرشده، نقش بسیارمهمی در رشد و توسعه پایدار جوامع انسانی دارد چرا که تمدن بشر ریشه در طبیعت دارد بگونه ای که در سمینار تخصصی ادیان در سپتامبر 1995 نمایندگان مذاهب مسیحیت وسایر ادیان الهی، احترام به طبیعت بعنوان یک اصل اخلاقی موردتوجه وتاکید قرار دادند و تخریب محیط زیست را گناه معرفی کردند. آلوده کردن محیط زیست با رها کردن زباله ها یا دیگر عوامل آلوده کننده و یا پرتاب کردن زباله از وسیله نقلیه به فضای بیرون نمونه ای از موارد بی احترامی به طبیعت وخلاف اخلاق می باشد که نه تنها خیل عظیمی از انسانها در جهان آنرا قبیح می دانند بلکه قوانین جزایی نیز واکنش نشان داده وبرای اشخاصی که رفتارهای خلاف اخلاق عمومی مرتکب می شوند مجازات درنظر گرفته است. درکشور ما قانون مجازات اسلامی و قوانین خاص دیگری چون قانون مدیریت پسماندها، قانون راهنمایی و رانندگی، قانون جلوگیری از آلودگی هوا و نیز قانون هوای پاک به عنوان ضمانت اجرای عدم رعایت اخلاق عمومی در حفظ وحراست از محیط زیست مطرح می باشند.

Keywords:

محیط زیست , آلودگی , اخلاق عمومی , حفاظت از محیط زیست