بررسی کارآمدی قوانین ایران در حوزه سرمایه گذاری خارجی

سرمایه گذاری خارجی یکی از اصلیترین نمودهای جهانی شدن است. امروزه اقتصاددانان و دولت ها همگی بر اهمیت حیاتی سرمایه گذاری خارجی اتفاق نظر دارند. جذب سرمایه گذاری خارجی به عنوان یکی از روشهای موثر وکارآمد به منظور افزایش تولید، رشد اشتغال، صادرات بیشتر، بالاتر رفتن سطح دانش و فناوری و در نهایت رشد اقتصادی، به ویژه طی چند سال اخیر بیش از پیش، مورد توجه دولتمردان ایران قرار گرفته است تا از این راه ضمن تزریق منابع مالی کافی به بخشهای مختلف اقتصادی خود، زمینه را برای توسعه پایدار و نفوذ در بازارهای جهانی فراهم کنند. با این همه مشکلات عدیده ای در راه جذب سرمایه گذاران خارجی در ایران وجود دارد که از جمله آن ها می توان به مشکلات سیاسی، ساختاری و حقوقی اشاره نمود. از این میان مشکلات حقوقی موجود در متن قانون ایران با تاثیراتی از قبیل تهدید امنیت سرمایه گذاران، مشکلات داوری و دشوار کردن برقراری ارتباط میان سرمایه داران و کشور از اهمیت به سزایی برخوردار است. لذا در پژوهش حاضر به بررسی خلاء های قانونی موجود برای جذب سرمایه گذاری خارجی پرداخته شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که عواملی همچون عدم عضویت ایران در سازمان جهانی بین المللی داوری ، ممنوعیت اعطای امتیاز ثبت شرکت و موسسات به خارجیان ، عدم تامین امنیت سود و سرمایه و ... به موجب برخی مفاد و ابهامات موجود در متن قانون اساسی و قوانین عادی، تاثیر سویی بر جذب سرمایه گذاری خارجی در ایران بر جای گذاشته است.

Keywords:

سرمایه گذاری خارجی , جذب , داوری , ناکارامدی قانونی , قانون اساسی