بررسی حق رای برای زنان، به عنوان جلوه هایی از مشارکت سیاسی در نظام حقوقی ایران

مشارکت همگانی، حق آحاد افراد جامعه است برای حضور و مداخله آگاهانه، خلاق و داوطلبانه در فرایند برنامه ریزی ها و تصمیم سازی ها و نیز نظارت بر روند اجرایی شدن تصمیمات، یکی از شاخصه های مهم توسعه محسوب می شود که می تواند سبب تقویت وحدت و همبستگی ملی گردد. حق رای و انتخابات آزاد به عنوان یکی از مصادیق بارز مشارکت سیاسی، در نظامهای مردم سالاری غیر مستقیم ( نماینده سالار) مطرح میشوند زیرا در این نوع نظام سیاسی، شهروندان میبایست به انتخاب نمایندگان خویش بپردازند. در بررسی نظام حقوقی ایران، شاهد آنیم که : با پذیرش نقش مردم (چه مردان و چه زنان) در اداره امور عمومی جامعه، در بسیاری از اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (ازجمله: بند 8 اصل 3، اصل 6، اصل 7، اصل 8، اصل 26، اصل 27، اصل 56، اصل 58، اصل 59، اصل 62، اصول 100 الی 104، اصل 114 و ... ) از مشارکت همگانی سخن به میان آمده است اما برخی دیگر از اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تحقق کامل مشارکت همگانی (بویژه مشارکت زنان) را محدود ساخته اند. ما در این مقاله کوشیده ایم با بررسی حق رای برای زنان، به نحو موثرتری به فهم جلوه ای از مشارکت سیاسی زنان و موانع پیش روی آن در نظام حقوقی ایران دست یابیم.