شایسته سالاری یا سیاست زدگی کدام یک بر آموزش عالی و مدیریت دانشگاه های ایران حکم فرماست
Publish place: First Conference on Governance and Public Policy
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 670
This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GPPCONFERENCE01_015
تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397
Abstract:
شایسته سالاری یا مریتوکراسی؛ از دو واژه Merit ، به معنای شایستگی، یا قابلیت، سزاواری است و acracy به معنای حکومت یا روش اداره امور تشکیل شده است. شایسته سالاری به نظام اجتماعی اطلاق می شود که در آن بالاترین قدرت و مرتبه اجتماعی به افرادی با بالاترین توانایی سپرده می شود. (رحیمی، 1390). شایسته سالار به فردی گفته می شود که در چنین نظامی دارای این نوع قدرت است. در شایسته سالاری، نخبگان بر مسند امور قرار می گیرند و قدرت آن ها مبتنی بر شایستگی آن هاست. بنابراین حکومت نخبگان، به معنای شایسته سالاری است (احمدی و همکاران ، 1392). امروزه در سازمان های رشد یافته و یا در حال رشد، شایسته سالاری از اهمیت خاصی برخوردار است (نصر اصفهانی ، 1389). صاحب نظران مدیریت، رشد و توسعه نیروی انسانی را در گروی انتخاب و به کارگماری صحیح نیروی انسانی در مشاغل و پست های مدیریتی و پست های سازمانی می دانند (بردبار و همکاران ، 1390). درنتیجه می توان گفت که امروزه شایسته سالاری از یک سو لازمه و رمز موفقیت حرکت های اصلاحی و شرط بقاء و دوام و تداوم نظام های سیاسی است (لیتلر ، 2013) و از سوی دیگر یکی از عوامل اساسی توانمندی دولت ها جهت ارتقاء سطح دانش و تخصص مدیران و گردانندگان هر کشور است (معمارزاده و همکاران، 1391).
Keywords:
Authors
سعید اکبری
دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت و برنامه ریزی آموزش عالی دانشگاه شهید بهشتی