بررسی تحلیلی نگرش های داخلی و خارجی به مسیله تغییر نظام خطی زبان فارسی: موردهای اوروفارسی، یونی پرس و پارسیک

مسیله تغییر نظام خطی زبان فارسی و نگارش آن با الفبای لاتین بنیاد، دیرزمانی است توجه برخی زبان شناسان و دستوردانان را به خود جلب کرده است. در کنار عوامل فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و همچنین آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان، پیشرفت تکنولوژی و پدیده هایی چون گفت وگوی اینترنتی (chat) و نامه های اینترنتی ( e - mail) و پیامک (sms) اهمیت بیشتری به این موضوع داده است. دلایل گوناگونی از سوی گروه ها و اشخاص مختلف برای تغییر نظام خطی کنونی ارایه شده است و شیوه ها (یا الفباها)یی نیز پیشنهاد شده اند. اما آیا دلایل ارایه شده همیشه علمی و منطقی هستند آیا نظامهای خطی پیشنهادی در عمل کاربردی و قابل اجرا هستند در این مقاله، ضمن نقد و بررسی استدلالات سه گروه اوروفارسی، یونی پرس و پارسیک، شیوه های خطی پیشنهادی آنها و همچنین شیوه خودجوش فراگیر مورد استفاده عموم را مورد بررسی قرار می دهیم. بررسی ها نشان می دهند که استدلالات این گروهها احساسی و غیر منطقی هستند و بر پایه این پیش فرض بنا شده اند که دشواری های خط فارسی باعث مشکلات فراوان در یادگیری زبان فارسی می شود. اما شیوه های خطی پیشنهادی این گروه ها نیز کارآمد نیستند.

Keywords:

شیوه خط فارسی , الفبای فارسی - عربی , واج های فارسی معیار , تغییر خط فارسی , الفبای لاتین بنیاد