بی اهمیت جلوه دادن مطالب در سخنرانی های علمی فارسی: دسته بندی براساس نقش در کلام

امروزه سخنرانی علمی کلاسی مهم ترین شیوه تدریس در دانشگاه ها است. با توجه به ازدیاد مطالب شفاهی و بصری بیان شده در طی یک سخنرانی علمی و اهمیت بخشی از این مطالب در ارزیابی پایان ترم، دانش چگونگی پررنگ یا کمرنگ کردن مطالب در این سخنرانی ها می تواند برای فارسی آموزان مفید باشد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی چگونگی کم رنگ کردن یا بی اهمیت جلوه دادن مطالب در سخنرانیهای علمی فارسی است. در این پژوهش، به طور ویژه می کوشیم با استفاده از روش تحقیق ترکیبی و مبتنی بر یک رویکرد پیکره محور، نقش های کلامی نشانگرهای مطالب کم اهمیت یا بی اهمیت را بررسی کنیم. این نشانگرها را از 60 سخنرانی مندرج در پیکره فارسی سخن استخراج کردیم. پس از استخراج، نشانگرها را از لحاظ نقش کلامی دسته بندی نمودیم. در این پژوهش، نتایج زیر را به دست آوردیم . پنج نقش کلامی برای نشانگرهای نکات کم اهمیت عبارت اند از: سازمان دهی کلام ، تعامل با مخاطب ، پوشش موضوع ، وضعیت مطلب و ارتباط با امتحان . 2. از این پنج دسته نشانگر، پوشش موضوع و وضعیت مطلب به ترتیب بیشترین شمار را به خود اختصاص دادند. 3. سازمان دهی کلام ، تعامل با مخاطب و ارتباط با امتحان کم تکرارترین نشانگرها بودند. به طور کلی، نتایج به دست آمده نشان می دهد که کم رنگ کردن مطالب در سخنرانی علمی لزوما مستلزم تعامل بامخاطب و یا تقسیم کلام به نکات مهم و غیرمهم نیست درعوض مطالب غیرضروری سخنرانی را می توان با استفاده ازعباراتی کم اهمیت یا بی اهمیت جلوه داد که بصورت صریح یا تلویحی بین آنچه ارایه دهنده می خواهد پوشش بدهد یا ازآن بگذرد مرزایجادمی کنند

Keywords:

کم رنگ کردن مطالب , نقش کلامی , پیکره , سخنرانی علمی فارسی