کارآفرینی؛ پارادایمی قابل آموزش در نسل های کارآفرین در سازمان ها

کارآفرینی را می توان از عوامل اصلی ایجاد ارزش اقتصادی و ابزار کارآمدی برای کشور محسوب کردکه همواره به عنوان ابزار تولید شغل وکاهش بیکاری همواره مورد توجه پژوهش گران و سیاستگذاران کشور اهمیتی فزاینده یافته است. یکی از مسایل مطرح در این حوزه، جایگاه آموزش کارآفرینی است. با توجه به اهمیت موضوع، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش کارآفرینی در آموزش برای نسل های کارآفرین در سازمان هامی باشد. هدف اولیه از توسعه کارآفرینی همانا تربیت نمودن افراد متکی به نفس و آگاه به فرصت ها و به طور کلی افرادی است که تمایل بیشتری به راه اندازی کسب وکارهای مستقل دارند. با آموزش کارآفرینی می توان کارآفرین تربیت کرد و با پژوهش می توان کارآفرینی کرد. برای گسترش فعالیت های کارآفرینانه در سطح اجتماع که لازمه اساسی دست یابی و تحقق توسعه پایدار به حساب می آید؛ برگزاری دوره های آموزش کارآفرینی با برنامه ریزی منظمی در کشور گسترش یابد. امروزه آموزش کارآفرینی به یکی از مهم ترین و گسترده ترین فعالیت های دانشگاه ها تبدیل شده است. در نتیجه می توان از روی تحقیقات گذشته به این نتیجه رسید که کارآفرینی قابل آموزش است. نتایج حاکی از آن است که آموزش کارآفرینی نه تنها باعث رشد کمی کارآفرینان شده؛ بلکه موجب تحول در نسل های کارآفرین و ارتقا سطح مهارت های کارآفرینی نیز شده است.

Keywords:

کارآفرینی , آموزش کارآفرینی , نسل کارآفرین