بررسی و تحلیل تاثیر اجزا مسیریاب بر عملکرد شبکه روی تراشه با درنظر گرفتن توان مصرفی

شبکه روی تراشه یک راه حل برای مشکلات مربوط به سیستم روی تراشه مبتنی بر گذرگاه های سنتی است که بطور وسیعی جایگزین سیستمهای روی تراشه خواهد شد، و نیازهای ارتباطی طراحی چند بعدی آن را برآورده میکند. مسیریاب یک جزء کلیدی است و ستون فقرات ارتباطات در شبکه روی تراشه نامیده میشود. از آنجا که مسیریاب بیشترین مساحت را روی تراشه اشغال میکند و پرمصرفترین عنصر شبکه است، در این مقاله به بررسی معماری مسیریاب پایه در شبکه روی تراشه پرداخته میشود و نقش معماری و انتخاب اجزا برای مسیریاب در عملکرد شبکه با در نظر گرفتن پارامترهای زمان (تاخیر)، مساحت تراشه و مهم تر توان مصرفی مورد تحلیل قرار خواهد گرفت. بیان میکنیم که تغییر، ترکیب و یا هر گونه اصلاحی در هر یک از اجزا چه تاثیری بر توان مصرفی مسیریاب و به تبع آن بر مصرف توان شبکه روی تراشه خواهد داشت. بدین منظور سعی شده کارهای مرتبط با این امر مورد بررسی قرار گیرند و برآورد مناسبی از قیاس آنها صورت گیرد. این مقاله به محققانی که سعی بر طراحی یک مسیریاب بهینه از نقطه نظر توان را دارند کمک خواهد کرد.

Keywords:

شبکه روی تراشه , معماری مسیریاب , توان مصرفی , مساحت