امکان سنجی فقهی استفاده از روش تامین مالی افزایش مالیات (TIF) در طرح های زیربنایی حمل و نقل ایران

یکی از چالش های اصلی طرح های زیربنایی حمل ونقل، تامین مالی است. بنابراین، همواره این بخش نیازمند نوآوری های مالی به منظور طراحی ابزارها و نهادهای مالی جدید جهت تامین مالی خود است. در ایران، توسعه طرح های زیربنایی حمل و نقل به دلیل اتکای این بخش به منابع دولتی، با چالش مواجه است و با وجود ظرفیت های بالای بخش حمل ونقل، منابع مالی کافی جهت توسعه زیرساخت های حمل ونقل وجود ندارد از این رو، وزارت راه و شهرسازی به عنوان مهم ترین نهاد سیاست گذاری توسعه طرح های زیربنایی در کشور همواره با کمبود منابع مالی مواجه می باشد و همواره به دنبال جذب مشارکت بخش خصوصی جهت سرمایه گذاری در توسعه طرح های زیربنایی است.یکی از پیش نیازهای لازم برای مشارکت بخش خصوصی در توسعه طرح های زیربنایی، ارایه راه حل ها و ابزارهای مالی مناسب است که این ابزارها بر اساس نوآوری های مالی و متناسب با نیاز بخش حمل ونقل طراحی شده باشند. روش افزایش مالیات یکی از ابزارهای مالی طراحی شده برای تامین مالی بخش حمل ونقل است که می تواند جهت تامین مالی توسعه طرح های زیربنایی به کار گرفته شود. این مقاله در صدد است به روش توصیفی تحلیلی و بر اساس فقه امامیه و متناسب با قوانین و مقررات بازار سرمایه ایران و نیاز بخش حمل ونقل، ابزار مالی روش افزایش مالیات (TIF) را معرفی نماید.

Keywords:

طرح های زیربنایی حمل و نقل , تامین مالی , تامین مالی اسلامی , ابزار مالی اسلامی , تامین مالی افزایش مالیات (TIF)